گرمایش استخر

مهمترين بخش موتورخانه استخر سيستم گرمايشى آن مى باشد، براىگرمايش آب و محيط استخر نياز به يك منبع گرمايى مانند بويلر داريم.

براى اطلاع از ظرفيت بويلر و مشعل بايد كليه تلفات حرارتى استخر كهشامل موارد زير است را درنظر گرفت.

• اتلافات حرارتى از سطح و ديواره استخر (₁Q)
• گرماى مورد نياز براى پيش گرمايش استخر، در زمان راه اندازى (Q₂)
• بار استحمامى افراد و ميزان مصرف در دوش ها و دستشويى ها (Q₃₎
• بار گرمايشى سالن سرپوشيده استخر (₄Q)
• بارهاى گرمايى براى جكوزى (₅Q)حال به ترتيب طريقه محاسبه₁Q تا ₅Q را شرح مى دهيم.

و بعد از آن به بررسى بار هاى حرارتى لازم براى جكوزى مى پردازيم.

1. طريقه محاسبه اتلاف حرارتى از سطح و آب جبرانى (₁Q)معمولا براى يك استخر 3 نوع از اتلافات حرارتى را در نظر مى گيرند.

• اتلاف حرارتى توسط آب جبرانى
• اتلاف حرارتى از سطح و تبخير سطحى
•  اتلاف حرارتى از ديواره ها و كف استخر (بسيار ناچيز است ودر نظر گرفته نمى شود)

   اتلاف حرارتى توسط آب جبرانى

اصولا به ازاى هر شناگر در حدود 10 الى 20 ليتر آب با چسبيدن بر روىبدن شناگران و فعل و انفعالات شناگران تلف مى شود. بار حرارتى بهازاى اين اتلاف براى هر 100 نفر حدود kcal/h30,000 است.

بايد ذكر كرد شناگران بنا بر وزن و ميزان فعاليت خود، انرژى ما بين 004 تا 007 كيلو كالرى در ساعت (بسته به وزن و نوع شنا) را مصرف مى كنندكه به محيط و آب استخر اضافه مى شود اين انرژى امكان دارد در زمانى كه تعداد افراد داخل استخر بالا رود، عدد قابل ملاحظه اى گردد. اما چون ممكن است در يك زمان مشخص (براى مثال هنگام تعويض سانس استخر) تعداد شناگران بسيار كم باشند نمى توان از اين انرژى اضافه شده به استخر استفاده كرد و در اين صورت آن را به عنوان يك ضريب اطمينان در طراحى استخر در نظر مى گيريم.

براى مثال در زمانى كه 100 شناگر همزمان در آب شنا كنند عددى بالغبر 40000 كيلوكالرى انرژى به آب و محيط اضافه مى گردد كه نمى تواناز آن به عنوان يك انرژى هميشگى بهره جست.

بعضى از طراحان استخر انرژى تلف شده از آب هدر شده توسط شناگرانو فعاليت آنها را با اين انرژى سر به سر گرفته و مد نظر قرار نمى دهندكه به عنوان يك طراحى محافظه كارانه اين كار درست نيست.

   اتلاف حرارتى از سطح و تبخير سطحى

كل تلفات حرارتى از سطح استخر را محاسبه مى كنيم. اطلاعات اوليهاستخر شامل دماهاى ورودى آب شهر و دماى هوا، سرعت باد و گرماىنهان را داريم، با اين  اطلاعات تلفات اوليه قابل محاسبه است. با توجهبه كتاب اشرى (Ashrae) 2 فرمول زير براى حالات استخر آرام و فعالدر دسترس قرار دارد:

W=(95+0.425)(p_w– p_a)/Y      (1)

W=(69+0.35v)(p_w-p_a)/Y         (2)

W : ميزان تبخير   ²lb/h.ft

 : سرعت باد در سطح ft/min

p_w:   فشار بخار اشباع در دماى آب  in.Hgp_a:   فشار بخار اشباع در نقطه شبنم  in.HgY : گرماى نهان در دماى استخر  Btu/lbنرخ تبخير براى استخر آرام، كه توسط ”معادله 2“ محاسبه شده، تقريبا47% مقدارى است كه از ”معادله 1“ اشرى بدست مى آيد.

طريقه محاسبه اتلاف حرارتى از فرمول بالا به صورت كامل در مثال فصل 5 ذكر شده است.

اين در حاليست كه براى راحت تر شدن محاسبات، جدول زير به ازاىاختلاف دماهاى ثابت به درجه فارنهايت، ارائه شده است.

1–2. محاسبه سطح استخر

اولين گام در طراحى استخر شنا، تعيين مساحت كل آن است كه برمبناى چگونگى استفاده و تعداد شناگرانى كه در يك زمان در داخلاستخر خواهند بود، پيش بينى مى شود. بر حسب توصيه كميته استخرهاى شناى امريكا، مى بايد حداقل طول استخر 60 فوت (18 متر) وعرض آن مضربى از 6,5 و 7 ft ( 1,5 ، 1,8 و 2 متر)  منظور گردد. امادر استخرهاى تفريحى، تعداد شناگرانى كه در يك زمان داخل استخرخواهند بود، عامل اصلى در تعيين مساحت استخر مى باشد. معلوم شدهاست براى زمانى كه حداكثر تعداد شناگران داخل آب باشند، مى بايست

• مقادير ارائه شده در جدول فوق بر مبناى سرعت باد m/h3.5 مى باشد.
• براى سرعت باد m/h5 مقادير مستخرجه از جدول فوق را درضريب 52.1 ضرب كنيد.
• براى سرعت باد m/h10 مقادير مستخرجه از جدول فوق را درضريب 2 ضرب كنيد.

عدد به دست آمده از جدول 1 را كه بر حسب ²Btu/h.ft مى باشدبايد در سطح استخر ضرب كرد تا ₁Q به دست آيد.

2. طريقه محاسبه گرماى مورد نياز براى راه اندازى (₂Q)

تا اينجا بخشى از تلفات را بدست آورديم، حال در ادامه بايد بدانيم چهمقدار انرژى حرارتى براى بالا بردن اين حجم آب استخر تا دماى موردنظر (در زمان راه اندازى) نياز است. با داشتن حجم استخر (گالن) واختلاف دما آب ورودى با آب استخر (فارنهايت) و مدت زمان لازم جهتپيش راه اندازى (ساعت)، اين انرژى قابل محاسبه است.

• ) 8.33*(iمدتTf- T)زمان*  پيشحجم  راه استخر (اندازىگالن) = 2Q

₂Q: مقدار گرمايى كه بايد به آب استخر بدهيم Btu/h  T_f : دماى نهايى آب استخر

T_i  : دماى ابتدايى آب استخر

به ازاى هر شناگر داخل آب 52 فوت مربع ( 3,2 متر مربع) سطح درنظر گرفته شود. در اينجا فرض بر اين است كه يك سوم افراد حاضردر استخر درون آب نيستند. ( منظور شناگرانى كه در محيط استخر بودهو هنوز داخل آب نپريده اند و يا داخل آب بوده و از آن خارج شده اند)

2–2. محاسبه اختلاف دما

همانطور كه در مراجع آمده است براى استخرها با كاربرى هاى متفاوت درجه حرارت هاى مختلفى براى آسايش شناگران اعلام كرده اند كه اين عدد معمولا بين 26 تا 27 درجه سانتى گراد مى باشد. براى استخرهاى خانگى اين عدد 26,7 سانتى گراد (80 درجه فارنهايت) ذكر گرديده است.دماى آب ورودى نيز بنا به محل استفاده استخر متفاوت است. اين عددبا فصل كاركرد استخر نيز تغيير مى كند.

براى شهر تهران اين عدد در تابستان حدودا 15 درجه سانتى گراد و درزمستان در حدود 7 درجه سانتى گراد مى باشد.

3–2. مدت زمان پيش راه اندازى

استخرها يا به صورت دائم فعال هستند (استخرهاى عمومى) و يا به صورت دوره اى (استخرهاى خانگى) مورد استفاده قرار مى گيرند.

با دانستن اين موضوع و اينكه استخرهاى  خانگى ممكن است تنها درانتهاى هفته فعال شوند، زمان راه اندازى در اين استخرها بسيار كمتراز استخرهاى عمومى است. معمولا براى استخرهاى خانگى 8 ساعتجهت پيش راه اندازى در نظر مى گيرند.  اين عدد براى استخرهاى

عمومى بنا بر نياز  از 42 ساعت الى 27 ساعت متغير است. هر چه مدت زمان راه اندازى كوتاه تر باشد ظرفيت بويلر انتخابى بيشتر خواهد شد.

4–2. محاسبه حجم استخر

براى محاسبه حجم استخر پس از بدست آوردن سطح، عمق استخر بسته به چگونگى استفاده از آن تعيين مى شود. عمق آب در قسمت ابتداى استخربايد در حدود 4 تا 5 فوت (1,25 متر) باشد و كف استخر با شيب ملايمى به تدريج به قسمت عميق منتهى گردد.

بهتر است عمق انتهاى استخر جهت مناسب بودن براى شيرجه بيش از 9 فوت ( 2,7 متر) منظور شود. اين عدد تا حدود 4 متر نيز افزايش مى يابد. تاجايى كه پا به كف استخر مى رسد و امكان راه رفتن وجود دارد، نبايد عمق استخر به طور ناگهانى تغيير يابد.

با مشخص شدن عمق و مساحت سطح استخر، حجم آب داخل استخرمشخص مى شود. (شكل1)

از آنجايى كه ارتفاع استخر در جاهاى مختلف متفاوت است از اين روبا داشتن ارتفاع هاى مختلف، ضرب در طول مشخصه آنها، به صورت مجزا حجم هر واحد را حساب كرده در نهايت جمع مى كنيم، (بين هردو ارتفاع ميانگين مى گيريم و عرض استخر نيز ثابت است). گاهى نيز فقط طول، عرض و ارتفاع را مى دهند كه در اين صورت حجم همان حاصل ضرب داده ها خواهد شد. اگر هم، زمانى ارتفاع را نداشته باشيم به صورت پيش فرض 1,68 متر يا 5,5 فوت در نظر مى گيريم. جدول شماره 3،2 ابعاد استخرهاى قانونى را كه توسط كميته استخرهاى امريكا توصيه شده اند، ارائه مى دهد.

جدول شماره 2.  ابعاد قانونى استخر هاى شنا  سيستم انگليسى

جدول شماره3. ابعاد قانونى استخر هاى شنا SI

بار گرمايى اين استخرها بر اساس گردش مداوم و 42 ساعته آب و فرمول هاى زير تعيين شده اند.

به عنوان يك مثال طراحى فرض كنيد در يك استخر تفريحى حداكثر 100 شناگر شنا كند. در اين صورت :

100 (شناگر)*25 (فوت مربع به ازاى هر شناگر)= 2500 فوت مربع سطح آب مورد نيازلذا ابعاد استخر براى چنين سطحى بر حسب طرح مى تواند بدين قرار باشد:

03*09 (فوت): ابعاد پيشنهادى كميته استخر هاى شنا

پس با اين اوصاف براى اين استخر ابعادى مشابه با رديف سوم جدول شماره 2 در نظر مى گيريم كه حجمى بالغ بر 120000 گالن را خواهد داشت.

در صورت استفاده نكردن از اين جدول نيز مى توان از طريق ضرب طول در عرض استخر و ارتفاع ميانگين هر قسمت از استخر، حجم آن را بدست آورد.

چنين استخرى در صورتيكه سرپوشيده باشد بايد موزاييك يا كاشى سفيديا كاشى روشن خط كشى شود، و اگر در فضاى باز باشد بايد با همانسيمان سفيد به طور كاملا صاف نازك كارى شود. تمامى گوشه هاىاستخر مى بايد گرد باشد و سطح پيرامون استخر بايد به گونه اى كاملاواضح به منظور نشان دادن عمق آب در نقاط معين علامت گذارى شود،ترجيحا در نقاطى كه عمق آب يك فوت افزايش مى يابد. علامت گذارىخطوط شنا و غيره را مى توان با مواد تيره رنگ انجام داد ولى بايد دربخش اعظمى از استخر مواد رنگى روشن به كار برد تا هرگونه آلودگى وچربى به راحتى پيدا شود.

با دانستن حجم استخر، مدت زمان پيش راه اندازى و اختلاف دما،  ₂Q،به راحتى محاسبه مى شود.

براى تاكيد عرض شود كه اختلاف دما بر حسب فارنهايت، حجم استخربر حسب گالن و مدت زمان پيش راه اندازى به ساعت مى باشد كه ₂Qرا بر حسب Btu/h به ما مى دهد.

3. 3. طريقه محاسبه گرماى مورد نياز براى تامين بار استحمامى استخر (₃Q)

يكى ديگر از پارامترهايى كه در طراحى استخر بايد در نظر گرفته شود بار استحمامى آن مى باشد. بدين معنا كه در يك ساعت از عملكرد استخر، شناگران چه ميزان از ادوات بهداشتى و دوش ها استفاده مى كنند.

براى به دست آوردن اين پارامتر ابتدا بايد تخمينى از تعداد افراد حاضردر استخر به دست آورد كه اين عدد از تقسيم سطح استخر به فوت مربعبر 52 بدست مى آيد.

بار استحمامى استخر(تعداد شناگران) = ^L*₂₅ ^W

طول استخر= L عرض استخر=Wبا تخمين تعداد شناگران حاضر در استخر و دانستن اين موضوع كه اينتنها دو سوم افراد حاضر در محيط استخر هستند و يك سوم بقيه دركناره هاى استخر، دوش ها، سونا، رختكن و… مى باشند، كليه كاربرانحاضر در محيط استخر را محاسبه مى كنيم.

عدد به دست آمده بايد در 200 گالن در ساعت يا 50 ليتر در ساعت (باراستحمامى هر شناگر) ضرب گردد تا ميزان مصرف آب گرم بهداشتىبراى كل استخر بدست آيد. (بايد در نظر داشت با بنا بر فرهنگ هاىمختلف اين عدد در ضريب تقاضا ضرب مى شود كه در اين جا با در نظرگرفتن ضريب تقاضاى برابر 0,5 در ايران به ادامه محاسبات مى پردازيم)حال براى محاسبه گرماى مورد نياز براى تامين بار استحمامى از فرمولزير استفاده مى كنيم:

Q₃= Vc^ (4)

ρ: چگالى آب كه 1 ³kg/m در نظر گرفته مى شود.

V: حجم استخر  بر حسب ليترC: ظرفيت گرماى ويژه آب 1 Kcal/kgk

:  اختلاف دماى آب ورودى و آب استحمامى مناسب به درجهسانتى گراد (حدود 04 درجه سانتى گراد)

4. طريقه محاسبه بار گرمايشى سالن سرپوشيده استخر (Q₄)

محيط استخرهايى كه در سالن هاى سرپوشيده هستند، نياز به تهويهمطبوع دارند. پس با محاسبه حرارت اتلافى از سالن استخر بنابر درجهحرارت محيط بيرون و داخل و بار تشعشعى، همراه با داشتن جنسديوارهاى سالن مى توان از كتاب هاى تهويه مطبوع و تاسيساتى اين باررا محاسبه كرد. نرم افزار كرير به سادگى اين عدد را در اختيار ما قرارمى دهد.

5. به دست آوردن بار هاى حرارتى جكوزى (₅Q)

براى يك جكوزى بار هاى حرارتى زير را بايد مد نظر قرار داد.

1. بار گرمايى مورد نياز براى پيش گرمايش
2. بار حرارتى اتلافى از سطح جكوزى

براى بدست آوردن اين موارد ابتدا بايد محاسبه حجم جكوزى را انجام داد.

1–5. حجم جكوزى

براى بدست آوردن حجم جكوزى ابتدا بايد تعيين كرد كه اين جكوزى براى استفاده ى چند نفر مى باشد. به ازاى هر شخص كه از جكوزىاستفاده مى كند بايد مساحتى بالغ بر 2 متر مربع را در نظر گرفت و بعد ازضرب تعداد افراد در مساحت 2 متر مربع، مساحت جكوزى را تعيين كردو با در نظر گرفتن شكل جكوزى، ابعاد آن را محاسبه مى كنيم.

جكوزى ها معمولا به صورت دايره ساخته مى شوند و يا، 6 يا 8 ضلعى خواهند بود. در هر دو صورت با تقريب شكل دايره اى و داشتن مساحتجكوزى، شعاع آن را بدست مى آوريم.

 ²m  تعداد افراد*2=A

A=Π r₁²

حال از طريق فرمول هاى بالا مى توان شعاع جكوزى را بدست آورد.

پـس از بدست آوردن شعـاع جكوزى و شكل بـرش خـورده بالا كه مشخصات ساختى جكوزى را نشان مى دهد مى توان حجم جكوزى را محاسبه كرد.

V₁= Πr²h=3.14*r₁²*0.4 V₂= Πr²h=3.14*r₂²*0.8

₂V_tot=V₁+V :حجم جكوزى

2–5. پيش گرمايش آب جكوزى

محاسبه حرارت مورد نياز براى پيش گرمايش جكوزى مانند روشى استكه براى آب استخر در نظر گرفتيم با اين تفاوت كه مدت زمان پيشگرمايش آب جكوزى را 1 تا 2 ساعت در نظر مى گيريم.

دماى مناسب براى جكوزى در مراجع بين 36 تا 41 اعلام شده است.

عدد 93 يك عدد مناسب براى آب جكوزى است.

با دانستن حجم و دماى آب مى توان حرارت مورد نياز براى پيشگرمايش آب جكوزى را بدست آورد. (فرمول شماره 3)

3–5. محاسبه بار حرارتى اتلافى از سطح جكوزى

براى بدست آوردن اين حرارت مى توان از جدول شماره ى 1 (اتلافاتحرارتى از سطح استخر) استفاده كرد و با ضرب عدد بدست آمده در 2 (به دليل تلاطم بالاتر جكوزى نسبت به آب استخر) و ضرب اين عدد درمساحت جكوزى، حرارت اتلافى از سطح جكوزى را بدست مى آوريم.

در جكوزى اتلافات ديگرى نيز وجود دارد كه به دليل ناچيز بودن ايناتلافات، از اشاره كردن به آنها خوددارى مى كنيم.

حال براى محاسبه ₅Q كافيست اين دو بار حرارتى را با هم جمع كرد.

6. به دست آوردن ظرفيت حرارتى بويلر آبگرم

براى تامين گرماى مورد نياز استخر از يك يا چند دستگاه بويلر در كناريكديگر استفاده مى كنيم.

بويلرها يا همان ديگ هاى آبگرم داراى دسته بندى هاى مختلفى هستنداز جمله:

• ديگ هاى چدنى
• ديگ هاى فولادى

بايد ذكر كرد از جمله مزيت هاى استفاده از ديگ فولادى نسبت بهديگهاى چدنى، اين است كه ديگهاى فولادى توان تحمل فشار بالاترىرا داشته و در صورت بروز تنش هاى حرارتى در فشارهاى پايينتر،مقاومت بالاترى را دارا هستند، كه اين موضوع براى تامين امنيت محيطبسيار حائز اهميت مى باشد.

براى بدست آوردن ظرفيت بويلر مورد نياز براى استخر به صورت زيرعمل مى كنيم:

• بدست آوردن اتلافات حرارتى از سطح، ديواره استخر و آب جبرانى (Q₁)
• بدست آوردن گرماى مورد نياز براى پيش گرمايش استخر، درزمان راه اندازى (₂Q)
• بدست آوردن بار استحمامى افراد و ميزان مصرف در دوش ها ودستشويى ها (₃Q)
• بدست آوردن بار گرمايشى سالن سرپوشيده استخر (₄Q)
• بدست آوردن بار هاى حرارتى جكوزى (₅Q)حال با در دست داشتن اين 5 مقدار به سراغ محاسبه ظرفيت ديگ موردنياز براى استخر مى رويم:

بار گرمايى استخر در حالت بيشينه از جمع 5 حرارت داده شده بدستمى آيد. اما استخر در زمان راه اندازى، نياز به تامين بار استحمامى نخواهدداشت و همچنين در زمان كار استخر نياز به گرماى راه اندازى نخواهدداشت، پس براى صرفه جويى در هزينه هاى جارى و اوليه استخر،موتورخانه استخرها را با قرار دادن يك بويلر رزرو تجهيز مى كنند تا اينبويلر تنها در زمان راه اندازى به كار بيافتد.

همچنين بايد در نظر داشت كه تلفات از سطح و ديواره در واقع يك منبعتامين گرماى محيط پيرامون استخر مى باشد، پس بايد در محاسبه ى باربويلر، (₁Q) را يك بار جمع و يك بار تفريق كرد.

عدد ₁Q در محاسبه بار مبدل نيز مورد نياز است پس محاسبه ى آنبى فايده نخواهد بود.

در انتها بايد ذكر كرد كه براى يك استخر سرپوشيده ₁Q را با ₂Qو ₄Q و ₅Q جمع كرده و بنا بر نياز، به تعداد بويلر ها تقسيم كرده تا همظرفيت و هم تعداد بويلر ها مشخص گردد.

اما براى استخر هاى سر باز كه ₄Q در آن ها وجود ندارد ظرفيتبويلر ها با جمع ₁Q₃ ،Q₂ ،Q و ₅Q محاسبه شده و با تقسيم اين عدد برتعداد بويلرها، ظرفيت هر بويلر بدست مى آيد.

همان گونه كه ذكر شد بهتر است تعداد بويلر 2 و يا 3 در نظر گرفته شودتا پس از راه اندازى يكى از بويلرها به صورت رزرو عمل كند.

در صورت انتخاب 2 بويلر براى استخر، ظرفيت بويلر رزرو، 57 درصدكل بار حرارتى استخر مى باشد و بويلر اصلى مورد استفاده نيز بايد توانتوليد 57 درصد از  انرژى محاسبه شده كل را داشته باشد. پس در كل 5,1 برابر ظرفيت محاسبه شده براى بار حرارتى، به ظرفيت بويلر نسبتداده مى شود. اين درحالى است كه هزينه اوليه بويلرها بالا مى رود اما بااستفاده از بويلر رزرو هزينه هاى جارى سوخت و نگه دارى بسيار كاهشمى پوشانند. ضخامت ورق فولادي بكار رفته در منابع نيز بر حسب فشاركاري دستگاه، دماي كاري و ضريب خورندگي آب بر اساس استانداردمخازن تحت فشار محاسبه  ميشود. اين مخازن در دو نوع عمودي وافقي بر حسب محل نصب آنها بكار گرفته  ميشود. (شكل4 و 5)برتري منابع كويل دار نسبت به ديگر دستگاه هاي توليد كننده آبگرمبهداشتي نظير منابع دو جداره اين است كه فقط از يك بدنه استفاده شدهو پس از بروز اشكالاتي مانند تركيدگي و يا رسوب گرفتگي كاملا قابلتعمير  ميباشند. ضمنا بخاطر وجود منبع اصلي انتقال حرارت (كويل) درداخل منبع، افت حرارتي آن بسيار كم  ميباشد.

مى يابد و همچنين در عمر مفيد ديگ اثر مثبت خواهد گذاشت.

بايد در نظر داشت كه بويلر هاى چدنى و فاير تيوب توان ايجاد راندمانى بالاتر از 68 درصد را نخواهند داشت، پس بايد دانست كه اين بويلر ها توانايىتامين حداكثر 68 درصد از توان اسمى خود را دارند. بايد در هنگام انتخاب بويلر، ظرفيت حرارتى بدست آمده براى استخر را بر راندمان بويلر تقسيمكنيم تا ظرفيت اسمى بويلر بدست بيايد.

7. منبع كويل دار

متداولترين روش براي توليد آبگرم بهداشتي مصرفي و ذخيره اين آب، استفاده از منابع كويلدار  ميباشد. در اين نوع منابع، آب گرم يا بخار تهيه شدهتوسط بويلر، داخل يك كويل حرارتي كه معمولاً از چند شاخه لوله رفت و برگشتي كه از جنس مس  ميباشد گردش نموده و پس از تبادل حرارت باديوار لوله هاى مسي از كويل خارج  ميگردد. تبادل حرارت انجام شده باعث گرم شدن لوله مسي و در نهايت گرم شدن آب سرد خارج لوله كه آنرااحاطه كرده است  ميشود. جنس منبع از ورق گالوانيزه مى باشد اما در صورت استفاده از ورق سياه (فشارهاى بالاتر) داخل منابع را با پوشش اپوكسى

1–7. محاسبه حجم منبع كويل دارحجم منبع  معمولاً بر حسب ضريب تقاضاي هر محل اعم از منازلمسكوني، كارخانجات، استخرها و… ساخته  ميشود. به طور مثال در استخربا دانستن تعداد شناگران و مقدار مصرف 05 ليتر براى هر نفر، و با ضربكردن عدد بدست آمده در ضريب تقاضا (بين 4,0 تا 6,0) حجم مخزن بهدست مى آيد كه اين ميزان در ضريب 2,1 (ضريب ذخيره) ضرب مى گردد.

2–7. ضريب تقاضا

ضريبى است كه كه به دليل همزمان نبودن استفاده شنا گران از دوش هاو دستشويى ها در ميزان مصرف ضرب مى گردد.

3–7. ضريب ذخيره

منابع ذخيره آب در زمان استفاده، ممكن است در پيك بار، به شدت آبكم كنند و آب سرد جبرانى، وارد آنها شود كه اين آب سرد باعث سرد

شدن كل منبع شده و حرارت ديگ، توان تامين گرماى مورد نياز براى متعادل كردن حرارت را نخواهد داشت، به همين دليل ضريبى به نام ضريبذخيره منبع را در حجم مصرف بدست آمده ضرب مى كنيم تا از يكنواختى درجه حرارت در زمان پيك مصرف اطمينان حاصل شود. اين ضريب براىكاربرى هاى مختلف، متفاوت است و براى استخرها معمولا برابر با 2,1 در نظر گرفته مى شود.

براى محاسبه كويل، منبع كويل دار مشابه مبدل حرارتى، درجه حرارت آب مصرفى، درجه حرارت بويلر و دبى در گذرِ هر كدام مورد نياز است. در صورتقرار دادن اين 6 عدد در اختيار كارخانجات سازنده مبدل حرارتى و منبع كويل دار، توان محاسبه ظرفيت آن ها را خواهند داشت. در پيوست، كاتالوگاين دو محصول براى شركت پاكمن آورده شده.

8. مبدل حرارتى

براي محاسبه و تعيين اندازه مبدل حرارتي استخر و جكوزى روشهاي متعددي وجود دارد، مبدل حرارتى براى استخر بايد بتواند در زمان راه اندازى، آباستخر را به درجه حرارت مناسب رسانده و همچنين در حين كار استخر افت هاى حرارتى را جبران كند. بر اين اساس براى جلوگيرى از اتلاف حرارتىاز سه سرى مبدل استفاده مى شود:

• سرى اول براى پيش گرمايش آب استخر (با ظرفيت ₂Q)
• سرى دوم براى جبران اتلافات حرارتى (با ظرفيت ₁Q)
• سرى سوم براى تامين آب گرم مورد نياز جكوزى (با ظرفيت ₅Q)

مبدل داراى دو ورودى و دو خروجى است. آب گرم شده بويلر از يك سمت وارد كويل شده و از سمت ديگر آب استخر وارد پوسته مبدل مى گردد،پس از تبادل حرارتى دمايش بالا رفته و آب بويلر كمى خنك مى شود. معمولا آب بويلر با دماى 07 درجه سانتى گراد وارد و با  06 درجه سانتىگراد خارج مى گردد و آب استخر نيز با حرارت 7,62 درجه سانتى گراد وارد مبدل شده. با دانستن ₁Q، حجم استخر (دبى فيلتراسيون كه بنابركاربرى استخر از 4 تا 8 ساعت يك بار كل استخر فيلتر مى شود بدست مى آيد) و دماى ورودى مبدل، مى توان دماى خروجى از مبدل و مدلآن را تعيين كرد. (شكل6)

Q₁(kcal/h)= MCΔθ =V_litΔθ براى جلوگيرى از افزايش درجه حرارت آب خروجى از مبدل ها، از ترموستات و اكوستات استفاده مى شود اما دقيق ترين روش براى كار با مبدل ها، شيرسه راه موتورى مى باشد كه به دليل گران تمام شدن سيستم از اين مورد كمتر در ايران استفاده مى شود. درحالى كه بايد ذكر كرد در صورت استفادهنكردن از اين نوع از شيرها در تاسيسات استخر، امكان ورود آب با درجه حرارت بالا به استخر يا جكوزى وجود دارد كه براى سوزاندن پوست شناگرانىكه در كنار ورودى هاى آب قرار دارند خطر ساز خواهد بود.

دو نوع رايج مبدل هاى حرارتى مورد استفاده در استخرها به شرح زير است:

• مبدل هاى پوسته لوله اى
• مبدل های صفحه ای